Op het titelbladstaat:
(begin citaat)
"voelhoorn"
het seksblad voor gevoelige blinden
1ste jaargang no. I
uitgave van de Nederlandse bond voor braille pornografie.
gedrukt in de drukkerij van de: Nederlandsche blinden bibliotheek, noordwal 7, den haag.
redactie adres:
postbus nr. 1162 (tijdelijk)
Amsterdam.
abonnementsgeld voor dit blad à f15,-- per jaar kunt u storten op postgiro nr. 1.941.197 t.n.v. j. Balemans, Amsterdam.
(einde citaat)
Hans Wensveen, geboren in 1951, was de initiatiefnemer voor het eerste seksblad voor blinden en slechtzienden. Dat tijdschrift kreeg de naam Voelhoorn. Hans heeft ons in 2022 een exemplaar van het eerste nummer geschonken, een exemplaar in braille. Het tijdschrift verscheen zowel in braille als in gesproken vorm.
Door zijn contacten met o.a. ziende leeftijdgenoten en collega's, ontging het Hans niet, dat er anno 1970 voor zienden veel te lezen was op het gebied van seksualiteit, zowel in verhalen als in informatieve teksten.
Overeenkomstig zijn standpunt dat iedereen zelf moet kunnen uitmaken wat hij wil lezen, vond hij dat er ook voor blinden en slechtzienden lectuur moest zijn op het gebied van seksualiteit. Deze ontbrak echter. Om enigszins in deze leemte te voorzien nam hij het initiatief tot oprichting van een tijdschrift in aangepaste leesvorm waarin het onderwerp seksualiteit niet taboe zou zijn. In de landelijke pers kreeg het initiatief veel aandacht. Willem Ruijs, Theo Stokkink, Han Peekel en Hanneke Groenteman besteedden er aandacht aan in artikelen en radioprogramma's.
Op oproepen in de blindenpers en in onder meer Vrij Nederland en Het Parool kreeg hij voldoende positieve reacties om een redactie te kunnen samenstellen waarin ook ziende mensen zitting hadden. De eerste redactie werd gevormd door onder anderen Jan Balenmans, Jef Rademakers en Hans zelf.
De producenten van braille en gesproken lectuur bleken destijds niet bereid, laat staan enthousiast om het blad te maken en uit te geven.
Daarom werd besloten de Stichting Vrije Informatie Pers in het leven te roepen. Het bestuur van de V.I.P. bestond uit Joop Kruiselbrink, Roel van Houten en Hans Wensveen.
De V.I.P. gaf de opdracht aan de producenten en gaf het blad onder eigen verantwoordelijkheid en in eigen beheer uit. De brailledruk werd door de Nederlandsche Blindenbibliotheek in Den Haag verzorgd en de gesproken versie door Het Gesproken Weekblad te Grave.
Op de diverse blinden instituten werd de Voelhoorn door de opvoeders niet geestdriftig ontvangen en zelfs hier en daar als verboden lectuur gekwalificeerd.
Toch groeide de belangstelling onder de doelgroep en daarmee ook het aantal abbonnees.
Het abonnementsgeld bedroeg destijds vijftien gulden. De Voelhoorn verscheen tien keer per jaar.
De artikelen kwamen veelal uit bladen als de Candy, de Chick en het tijdschrift van de N.V.S.H.
De inhoud bestond uit informatieve en voorlichtende artikelen, pornoverhalen, reportages, brieven van lezers en contactadvertenties.
De seksuele moraal veranderde gaandeweg van vrijheid-blijheid naar emancipatie en kritisch kijken naar wat wel en niet kan. Dit leidde eind jaren tachtig tot aanpassing van de redactieformule. Dit ging gepaard met een naamsverandering: Voelhoorn werd Mensen-Leven. Dit was een blad met meer maatschappelijke, sociale en beschouwelijke artikelen; porno werd vervangen door erotiek.
Zie:
naar het eerste nummer van Mensen-Leven
Vorenstaande informatie is ontleend aan een aan ons gericht bericht van Hans Wensveen.
Hij besloot zijn bericht als volgt:
'Als ik dit schrijf, is het 2022 en ik heb stellig de indruk dat er in vergelijking met de jaren zestig en zeventig een verpreutsing c.q. vertrutting heeft plaatsgevonden.
Laat ik het de valse schaamte van de 21ste eeuw noemen.
Ik wens de huidige en komende generaties de vrijheid en blijheid toe van de jaren zestig en zeventig van de 20ste eeuw.'